غــــریــبـونــه مـــیـخـونه حــیدر از غـــم هــای تــــو
تـــوی دستــاش مــیـــگیــره ســردی دستای تــــو
بــــه داغ تـــــو پــــاره شـــد رشـــته صبــر حـــیـدر
بـــدون تــــو فــــاطمـه خـــونـه شــــد قــبر حــــیدر
بـــبــیـن زهـــــرا چــــراغ خـــونـــه مـون خـــامـوشه
حسن کنارتو بـی هوشه حسین رخت عزا میپوشه
غــــریــبونه مـــیـــخـوای ســـفـر کــــنـی از خـــونـه
حـــال مــنو خــدا مـیدونه حــال مــنو خــدا مـیدونه
یـازهـــرا...
زهـرا عـصاره عـصمت است. زهـرا، آیینه پـاکی است. زهـرا زلال کـوثر است. ای هـمیشه جـاری!
ای بــهار کـوتـاه! ای تـرنم بـاران وحـی! در شکـوه مـقام تـو حـیرانم کـه مـعرفـت بـه غـبار آستـان خـانـه ات بـوسه می زنـد. . .